Όλοι στο σχολείο μιλάνε για «ύλη» και για «γνώσεις».
Δίνουν φυλλάδια και «μαθήματα για το σπίτι».
Κυνηγάμε χρόνους και στόχους από πέντε έξι χρονών.
Θα τη μάθω και αυτή την ύλη αλλά… δεν με ενθουσιάζει αρκετά.
Και ο ενθουσιασμός είναι το λίπασμα που με κάνει να ανθίσω…
Γι’ αυτό, η πραγματική ύλη για μένα τώρα είναι η σχέση μας το ελεύθερο παιχνίδι, η κίνηση, εμείς οι δύο στο πάτωμα, το γέλιο μας, τα συναισθήματά μας, η τέχνη, η φαντασία, τα χρώματα.
Αυτή η ύλη δεν περιμένει.
Απόσπασμα από την ιστορία «Τα μαθήματά μας για το σπίτι», από το βιβλίο «Μαμά, Μπαμπά, μ’ ακούτε;» της Ελένης Βασιλειάδη, εκδόσεις iWrite