Η εργοθεραπεία μελετά την καθημερινή ζωή του παιδιού, εντοπίζει τις δυνατότητες και τις δυσκολίες του και χρησιμοποιώντας ως θεραπευτικό μέσο τη δραστηριότητα – έργο, βοηθά να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του εξασφαλίζοντας την ανεξάρτητη και ικανοποιητική καθημερινή του διαβίωση και την ισότιμη ενσωμάτωσή του στο κοινωνικό σύνολο. Ο εργοθεραπευτής σχεδιάζει και πραγματοποιεί ένα θεραπευτικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού.
Ανάλογα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει από την αξιολόγηση του, δίνει στο παιδί διάφορες δραστηριότητες/παιχνίδια, ώστε διασκεδάζοντας, να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για να μάθει να αυτοεξυπηρετείται, να αποκτήσει αυτονομία και αυτοπεποίθηση σε όλους τους τομείς της ζωής του (σπίτι, σχολείο, κοινωνικό περιβάλλον).
Πότε ένα παιδί χρειάζεται εργοθεραπεία;
Ένα παιδί χρειάζεται εργοθεραπεία όταν:
- Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί (ένδυση-απόδυση, τουαλέτα, σίτιση κλπ.
- Είναι υπερκινητικό.
- Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μια δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχίζει σε άλλη.
- Είναι αδέξιο (πέφτει εύκολα κάτω, πάνω σε έπιπλα).
- Αποφεύγει να εμπλακεί σε κινητικά παιχνίδια.
- Χρησιμοποιεί άλλοτε το δεξί και άλλοτε το αριστερό χέρι.
- Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να φτιάξει παζλ, να κόψει με το ψαλίδι.
- Δεν μπορεί να αντιγράψει σχήματα, να ζωγραφίσει απλά σχέδια.
- Γράφει με πίεση στο χαρτί.
- Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διαστήματα μεταξύ γραμμάτων και των λέξεων που γράφει. Ο γραφικός χαρακτήρας είναι πολύ κακός.
- Δεν γνωρίζει βασικές γνωστικές έννοιες, όπως: φρούτα, λαχανικά, χρώματα, ημέρες, εποχές, μήνες, χωρικές έννοιες κλπ.
- Είναι πολύ ευαίσθητα σε οσμές, γεύσεις, θορύβους ή αγγίγματα, σε αγκαλιές, το μπάνιο, το κόψιμο νυχιών ή το κούρεμα μαλλιών.
- Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από τα άλλα τα παιδιά για να μάθει καινούργια πράγματα.
- Θυμώνει εύκολα, σπάει τα παιχνίδια του, δεν συνεργάζεται.
Παίζει ρόλο η οικογένεια στο αποτέλεσμα της εργοθεραπείας;
Η συμβολή των γονιών στη διαδικασία της εργοθεραπευτικήςπερέμβασης είναι πολύ σημαντική. Οι γονείς πρώτοι εμπλέκονται στην εκπαίδευση των παιδιών και πρώτοι αυτοί γνωρίζουν καλύτερα τις ικανότητες και τις αδυναμίες του. Όσο και να προσπαθεί ο εργοθεραπευτής με όσα μέσα και να διαθέτει, να εκπαιδεύσει και να βελτιώσει τις δεξιότητες, αν ο ίδιος ο γονιός δεν αποδέχεται και δε βοηθάει το παιδί στο σπίτι, κανένα θεραπευτικό πρόγραμμα όσο καλά σχεδιασμένο και αν είναι, δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Είστε οι πρώτοι που πρέπει να εμπλέκεστε στην εκπαίδευση του παιδιού, γνωρίζετε καλύτερα τις ικανότητες και τις αδυναμίες του, εσείς οι ίδιοι χαίρεστε για την εξέλιξη του, αλλά και το ίδιο το παιδί νιώθει να προσφέρει, μειώνεται το άγχος του.